23 Ιουλ 2014


ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ  Α΄  ΛΥΚΕΙΟΥ 2013-14

Η Α΄ λυκείου  του σχολικού έτους 2013-2014 στο μάθημα «ερευνητική εργασία» επέλεξε να ασχοληθεί με το θέμα «Μεταφυσικά φαινόμενα  …. Μύθος ή πραγματικότητα» με υπεύθυνη καθηγήτρια την Λεβέντη Ευαγγέλια  ΠΕ12.01.

ΕισαγωγικόVideo(link στο project 2014.mp4)

https://www.youtube.com/watch?v=_tBip1YCWPk&feature=youtu.be

Παρουσίαση εργασιών των ομάδων   
(link στο Ερευνητική_Α_Λυκείου_παρουσίαση_sm.pdf)

Video υπερρεαλιστικής τέχνης     (link στο ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΤΕΧΝΗ.mp4)

https://www.youtube.com/watch?v=pkkLjJPhz3o&feature=youtu.be


ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ  Β΄  ΛΥΚΕΙΟΥ 2013-14

Η Β΄ λυκείου  του σχολικού έτους 2013-2014 στο μάθημα «ερευνητική εργασία» επέλεξε να ασχοληθεί με το θέμα «Γνωρίζω τον τόπο μου»  με υπεύθυνη καθηγήτρια την Λεβέντη Ευαγγέλια  ΠΕ12.01.

Παρουσίαση εργασιών των ομάδων    (link στο Ερευνητική_εργασία_Β_Λυκείου.pdf)


Πολεοδομικά προβλήματα(linkστοΟμάδα_πολεοδομικά.pdf)


Δημιουργία σκαριφήματος χάρτη (link στο Ομάδα_χάρτης.pdf)


Επιτραπέζιο παιχνίδι  (link στο Ομάδα_παιχνίδι.pdf)


Ιστορία - ήθη και έθιμα (link στο Ομάδα_Ηθή_έθιμα.pdf)


Τραγούδι καραμανλίδικό (linkστο  tragoudi_karamanlidiko.mpg)

Aποφοίτηση 2014

ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΗ  ΤΗΣ Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ 2014
Την Τετάρτη 25 Ιουνίου 2014 έγινε η τελετή αποφοίτησης των μαθητών της Γ΄Λυκείου του Γυμνασίου & Λυκειακών Τάξεων Σημάντρων.
Στην εκδήλωση  παρόντες ήταν οι γονείς των μαθητών που αποφοίτησαν καθώς και οι καθηγητές.
Σε συγκινητική ατμόσφαιρα ο Διευθυντής του σχολείου κύριος Λαγός Γεώργιος και η υπεύθυνη της εκδήλωσης κυρία  Ρήστα Ελένη χαιρέτησαν τους μαθητές  και τους ευχήθηκαν για το καινούργιο τους ξεκίνημα σε ότι κι αν κάνουν.
Ακολούθησε  προβολή του CD που ετοίμασε η μαθήτρια Νωτούδα Παναγιώτα ,  με στιγμιότυπα από όλη τη σχολική χρονιά , video, φωτογραφίες από εκδηλώσεις του σχολείου , από  εκδρομές , από διάφορες  επισκέψεις ,από γιορτές μέσα στο σχολείο κ.ά.
Τέλος δόθηκε στους μαθητές ένα αναμνηστικό με τις φωτογραφίες τους και το CD .

Ο πρόεδρος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων κύριος Πούλος Άκης φρόντισε για όλα τα κεράσματα.































19 Μαΐ 2014

ΜΕΣΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΤΥΩΣΗΣ
MINIONS


Οι εταιρείες συχνά αργούν να βρουν τον τρόπο με τον οποίο θα αξιοποιήσουν μια νέα τεχνολογία. Στα πρώτα χρόνια λειτουργίας του Διαδικτύου, από τα μέσα και έως τα τέλη της δεκαετίας του 1990, πολλές επιχειρήσεις φοβούνταν ότι οι εργαζόμενοι θα έχαναν χρόνο σερφάροντας άσκοπα, για αυτό προσπάθησαν να ελέγξουν την πρόσβασή τους σε αυτό.Αν και social media συνηθίζεται να ονομάζονται μόνο τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (social networks), όπως το facebook και το Linkedin, τα συγκεκριμένα δεν είναι παρά μόνο δύο από αυτά. Στα social media περιλαμβάνονται και πολλά άλλα όπως τα blogs και media sharing sites, και χωρίζονται σε κατηγορίες:
  • Social ειδήσεις και φορουμ (π.χ digg.com),
  • Social σαιτ μαγειρικής (π.χ delicious.com),
  • Micro blogging services (twitter),
  • Μλογκ συστηματα (π.χ.blogger.com),
  • Social δίκτυα (π.χ. facebook, linkedin),
  • Social βιντεο (π.χ. youtube, flickr), και
  • Wikis Εγκυκλοπαίδειες(π.χ. mediawiki.org).[4]
Κοινωνική δικτύωση είναι η συγκέντρωση ή συμμετοχή των ατόμων σε συγκεκριμένες ομάδες. Εμφανίζονται διάφοροι ορισμοί για το τι είναι ένα κοινωνικό δίκτυο και μερικοί από αυτοί είναι:
  • ορίζεται ως κοινωνικά δίκτυα τα «πολυδιάστατα συστήματα επικοινωνίας και διαμόρφωσης της ανθρώπινης πρακτικής και της κοινωνικής ταυτότητας».
  • ορίζεται ως κοινωνικό δίκτυο το άθροισμα των προσωπικών επαφών μέσω των οποίων το άτομο διατηρεί την κοινωνική του ταυτότητα, λαμβάνει συναισθηματική υποστήριξη, υλική ενίσχυση και συμμετοχή στις υπηρεσίες, έχει πρόσβαση στις πληροφορίες και δημιουργεί νέες κοινωνικές επαφές.
Τα κοινωνικά δίκτυα συνήθως αποτελούνται από τα μέλη της οικογένειας, τους φίλους και τους γνωστούς και περιλαμβάνουν τρεις κρίσιμες έννοιες:
  1. το μέγεθος ή το εύρος, το οποίο αναφέρεται στον αριθμό των ατόμων που συμμετέχουν στο δίκτυο,
  1. τη σύνθεση, δηλαδή το ποσοστό συμμετοχής μελών της ευρύτερης οικογένειας ή φίλων στο δίκτυο, και
  1. τη συχνότητα, που δηλώνει το πόσο συχνά τα μέλη ενός κοινωνικού δικτύου αλληλεπιδρούν μεταξύ τους [5]

Όταν πρόκειται για online κοινωνική δικτύωση, χρησιμοποιούνται ιστοσελίδες γνωστές ως ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης. Οι ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης λειτουργούν ως online κοινότητες των χρηστών του Διαδικτύου. Ανάλογα με τα χαρακτηριστικά κάθε ιστότοπου, τα μέλη της online κοινότητας έχουν κοινά ενδιαφέροντα όπως κάποιο χόμπι, τη θρησκεία ή την πολιτική. Η εγγραφή και πρόσβαση σε έναν ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης παρέχει στα μέλη του άμεση και συνεχή κοινωνικοποίηση. Αυτή η κοινωνικοποίηση μπορεί να περιλαμβάνει την ανάγνωση του προφίλ των άλλων μελών και συχνά και την επικοινωνία μαζί του.[6]
Οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης ή ηλεκτρονικά κοινωνικά δίκτυα, έκαναν την εμφάνισή τους το 2002 με το Friendster. Αυτές οι ιστοσελίδες επιτρέπουν στα άτομα να παρουσιάσουν τους εαυτούς τους, να αναπτύξουν την κοινωνική τους δικτύωση, καθώς και να δημιουργήσουν ή να διατηρήσουν συνδέσεις με άλλους χρήστες. Η ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης όμως που ξεχώρισε ανάμεσα στις άλλες είναι το Facebook. Με 132 εκατομμύρια χρήστες, τον Ιούνιο του 2008, και 200% μέση ετήσια αύξηση εγγραφών το Facebook είναι αναμφισβήτητα η δημοφιλέστερη ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης.












MINIONS


Γεια σας ,είμαστε η ομάδα 2.Στην ομάδα μας είμαστε :η Μαρία Χαρίση, Μαρία Στόϊκου , Ένι Χαϊντεραϊ, Θανάσης Πατραλέξης και ο Θανάσης Βαγκλής. Το θέμα που επιλέξαμε είναι το Playstation, γιατί με αυτό ασχολούμαστε. Στα ερωτήματα που καταλήξαμε είναι: Σε τι μας βοηθάει; Πως λειτουργεί στον εσωτερικό «κόσμο του»; Και πως με τον καιρό εξελίσσεται; Προγραμματίσαμε να παίξουμε μια μέρα όλη η ομάδα. Τον χρόνο μας τον αξιοποιήσαμε παίζοντας με το Playstation. Οι ρόλοι των παιδιών στην ομάδα είναι :Γραμ/τεας: Μαρία Χαρίση ,Παρουσιαστές: Μαρία Στοϊκου, Θανάσης Βαγκλής, Συντονιστές: Θανάσης Πατραλέξης, Ένι Χάϊντεραϊ. Μετά από κάποιες μελέτες βρήκαμε απαντήσεις για τα ερωτήματα μας .Το θέμα που επιλέξαμε μας ωφελεί όταν τελειώσουμε τα μαθήματα μας και δεν θέλουμε να διαβάσουμε κάποιο βιβλίο μπορούμε να παίξουμε. Και μας βλάπτουν όταν είμαστε για πολύ ώρα απασχολημένοι με το playstation.Τις ανάγκες μου δεν τις καλύπτω, διότι με κάνει πολύ κακό παρά καλό.
Με εκτίμηση
ΚΥΝΗΓΙ


Στην Αγγλία π.χ., διοργανώνονται ολόκληρες εκστρατείες για το κυνήγι της αλεπούς ή ελαφιών από έφιππους ευγενείς με τη βοήθεια κυνηγετικών σκυλιών. Σήμερα, σε πολλές χώρες έχουν γίνει ειδικοί νόμοι που ρυθμίζουν το πώς και σε ποιες περιοχές μπορεί και πρέπει να γίνεται το κυνήγι. Απαγορεύεται, έτσι, την άνοιξη ή την εποχή που ζευγαρώνουν τα ζώα και τα πουλιά. Ακόμη, σε πολλές περιπτώσεις απαγορεύεται το κυνήγι των θηλυκών ζώων. Μερικά είδη ζώων ή πουλιών απαγορεύεται να σκοτώνονται.


ΨΑΡΕΜΑ


Το ψάρεμα δημιουργεί διάφορες εκδηλώσεις όπως είναι η παράδοση στα Χανιά τα τελευταία χρόνια από το κατάστημά τους, θεωρείται η μάζωξη όσον αγαπούν και ασχολούνται με το παράκτιο ψάρεμα και η διοργάνωση συλλογικών ψαρεμάτων. Σε τέτοια συλλογικά ψαρέματα αποκτάμε εμπειρίες, όσο εμείς, τόσο και οι πιο νέοι που αρχίζουν σιγά σιγά να μπαίνουν στη λογική του παράκτιου ψαρέματος. Ειδικά όσοι ασχολούνται και θέλουν πραγματικά να μάθουν, βλέποντας να ψαρεύει ένας πιο έμπειρος, όπως αρματωσιές του, στήσιμο εξοπλισμού, τρόπος που δολώνει και τόσα άλλα που θα του φανούν χρήσιμα για να συνεχίσει.



ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ


Η τηλεόραση είναι γνωστή για την επιμορφωτική, ενημερωτική, παιδαγωγική και ψυχαγωγική λειτουργία που επιτελεί. Εκτός όμως από αυτές, επιτελεί και μια κοινωνική λειτουργία αφού καθημερινή πρακτική των περισσότερων ανθρώπων αποτελεί η συζήτηση γι’ αυτή ή για θέματα που προβάλλει. Αποτελεί δηλαδή, κοινό σημείο αναφοράς και σημείο σύγκλισης, καθώς παρέχει τη μεγαλύτερη από ποτέ ταυτόχρονη παραλαβή του ίδιου μηνύματος στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ως μέσο, λοιπόν, που τείνει να συμπεριλαμβάνει πολλές πτυχές της κοινωνίας, και αυτό γιατί έχει τη δυνατότητα να «ξετυλίγεται» σε όλη τη διάρκεια του 24ωρου, δεν είναι δυνατόν να μην προκαλεί από τη φύση της διχογνωμίες σχετικά με το περιεχόμενο που προβάλλει, αφού τις περισσότερες φορές τα προγράμματά της βρίσκονται στο στόχαστρο των επικριτών.



ΟΜΑΔΑ 1

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΧΑΝΟΣ
ΔΟΜΝΑ ΚΟΜΑΤΑΝΟΥ
ΒΑΛΑΣΗΣ ΨΕΥΤΟΓΙΩΡΓΟΣ

24 Απρ 2014

ΕΚΔΡΟΜΗ Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ

ΕΚΔΡΟΜΗ Γ΄ ΛΥΚΕΙΟΥ
Οι μαθητές της  Γ’ Λυκείου Σημάντρων, κάναμε  την επταήμερη εκδρομή μας  στη Βιέννη και τη Βουδαπέστη μαζί με το Λύκειο Καλλικράτειας.
Τη Δευτέρα 17 Μαρτίου  ξεκινήσαμε  από Σήμαντρα πήγαμε  Θεσσαλονίκη και πετώντας φθάσαμε  στη Bratislava, μετά στη Vienna και τέλος  στη Budapest.
 Στη Βιέννη κάναμε μια καταπληκτική διαδρομή με το λεωφορείο, μετά βόλτα στο κέντρο της πόλης κατόπιν  επισκεφθήκαμε το μουσείο φυσικής ιστορίας (το μόνο ανοιχτό εκείνη τη μέρα), και μετά καφέ και φαγητό εδώ κι εκεί.  Το βράδυ φθάσαμε στο ξενοδοχείο στη Βουδαπέστη.
Την Τρίτη επισκεφθήκαμε στη Βούδα το  Citadel  Κάστρο και μετά το κέντρο της Πέστης.
Την επόμενη μέρα  πήγαμε  στην πλατεία των Ηρώων,  στο νησί της Μαργαρίτας ,στο κέντρο της πόλης και το βράδυ κρουαζιέρα στο Δούναβη.
Την Πέμπτη  επισκεφθήκαμε τη Βασιλική στο Esztergom, την έδρα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας της Ουγγαρίας και τον Άγιο Αντρέα (Szentendre).
Το βράδυ περάσαμε καταπληκτικά  στο  τσιγγάνικα βιολιά σε χώρο που ήταν παλιά καταπακτές.
Την άλλη μέρα επισκεφθήκαμε  το ζωολογικό κήπο της Βουδαπέστης, το απόγευμα ένα group καθηγητών-μαθητών πήγε στο spring opening festival της Βουδαπέστης στο art palace όπου παρακολούθησε συναυλίες κλασσικής μουσικής και μπαλέτα  και το βράδυ πήγαμε σε club (Mοulin Rouge) μαζί με το λύκειο της Νέας Καλλικράτειας.
Το Σάββατο το πρωί επισκεφθήκαμε το the mall και το βράδυ πήγαμε σε club.
Την Κυριακή   περπατήσαμε  στο κέντρο της πόλης και αναχωρίσαμε  για Μπρατισλάβα, φάγαμε εκεί σε  ελληνική ταβέρνα και πήραμε το δρόμο της  επιστροφής  για  Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια για Σήμαντρα.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους καθηγητές που μας συνόδεψαν και ήταν κοντά μας για ότι χρειαζόμασταν  ,  Παναγιωτίδου Βιολέττα και Νασιόπουλο Χρήστο.

Κάποιες φωτογραφίες από την εκδρομή.





















10 Απρ 2014

Tα πειράματα "συμμόρφωσης" του Asch

Tα πειράματα "συμμόρφωσης" του Asch, ήταν μία σειρά μελετών που δημοσιεύτηκαν τη δεκαετία του '50, επιδεικνύοντας την δύναμη της συμμόρφωσης στις ομάδες.



Στα πειράματα υπό τον Σολομώντα Ας, ζητούνταν από μία ομάδα να πάρει μέρος σε ένα δήθεν "οπτικό τεστ". Στην πραγματικότητα, όλοι οι συμμετέχοντες πλην ενός ήταν συνεργάτες του ερευνητή. Ο ερευνητής έκανε διάφορες πολύ εύκολες ερωτήσεις. Οι συνεργάτες έδιναν εσκεμμένα λάθος απάντηση. Το αντικείμενο της μελέτης ήταν το πως αυτός ο ένας θα αντιδρούσε.

Όταν δεν υπήρχε ψυχολογική πίεση, οι λάθος απαντήσεις που έδιναν οι συμμετέχοντες ήταν λιγότερο από 1%. Όταν όμως οι συνεργάτες έδιναν τις λάθος απαντήσεις, τότε οι συμμετέχοντες επηρεάστηκαν με αποτέλεσμα να δώσουν πάνω από 30% λάθος απαντήσεις.


πηγές:
http://en.wikipedia.org/wiki/Asch_conformity_experiments


video από το πραγματικό πείραμα:



Το πείραμα στο ασανσέρ:

Το πείραμα του Milgram για την υπακοή

Το πρωτοποριακό και συγχρόνως αμφισβητούμενο πείραμα του Milgram  μελέτησε συστηματικά μια πλευρά της υπακοής  με αφορμή τις φρικαλεότητες της ναζιστικής εποχής .

Για τις ανάγκες του πειράματος ο Milgram δημοσίευσε μια αγγελία σε εφημερίδες ζητώντας την εθελοντική συμμετοχή αμερικανών ανδρών  σε μια μελέτη για τη μάθηση και τη μνήμη έναντι μικρής αμοιβής. Στο πείραμα συμμετείχαν κάθε φορά δύο άτομα, τα οποία μετά από εικονική κλήρωση αναλάμβαναν είτε το ρόλο του μαθητή είτε το ρόλο του δασκάλου. Στην πραγματικότητα ο μαθητής ήταν ο συνεργός του ερευνητή και ο δάσκαλος ο πραγματικός συμμετέχων που είχε ως έργο του να υποβάλλει σε ηλεκτροσόκ τον μαθητή, η ένταση του οποίου ήταν αυξανόμενη κάθε φορά που ο μαθητής έκανε λάθος στην απομνημόνευση λέξεων.

Στην αρχή της διαδικασίας ο ερευνητής έδενε τον μαθητή σε ένα κάθισμα, ο οποίος του εκμυστηρευόταν ότι έχει πρόβλημα με την καρδιά του πράγμα που άκουγε, υποτίθεται κατά λάθος, ο δάσκαλος και εν συνεχεία αυτός μεταφερότανε σε μια διπλανή αίθουσα όπου είχε τοποθετηθεί η γεννήτρια του ηλεκτροσόκ Μετά από ένα δοκιμαστικό ηλεκτροσόκ στον ίδιο το δάσκαλο, έντασης 45V, ξεκινούσε το πείραμα και η διαδικασία συνεχιζόταν μέχρι ο δάσκαλος να αρνηθεί τη χορήγηση μεγαλύτερης έντασης ηλεκτροσόκ, οπότε και το πείραμα τελείωνε και σημειώνονταν το επίπεδο έντασης . Στην πραγματικότητα όμως, η συσκευή δεν παρείχε ηλεκτρικά σοκ και οι αντιδράσεις του μαθητή στα ηλεκτροσόκ ήταν προκαθορισμένες  (Κοκκινάκη, 2006: 160-163).

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι με τη διαταγή του ερευνητή όλοι οι συμμετέχοντες έφτασαν τα 300 V και το 65% μέχρι το δυνατότερο σοκ που υπήρχε στη γεννήτρια, αποτέλεσμα πολύ διαφορετικό από τις προβλέψεις . Χαρακτηριστικές συμπεριφορές των συμμετεχόντων ήταν η μεγάλη ένταση όταν έκαναν τα πιο δυνατά σοκ με εμφάνιση ιδρώτα, αναστεναγμούς, νευρικό γέλιο και χαμόγελο (Milgram,1963: 371-378).

Τα αποτελέσματα που εξήγαγε ο Milgram δημιούργησαν αναστάτωση στο χώρο της Κοινωνικής Ψυχολογίας  και προς διασαφήνισης των αποριών που προκλήθηκαν επανέλαβε το αρχικό του πείραμα με παραλλαγές  ως προς τις μεταβλητές που επηρεάζουν την υπακοή στην εξουσία (Milgram, 1965:57-65).

Οι επαναλήψεις του πειράματος στους διάφορους πολιτισμούς

Το πείραμα του Milgram επαναλήφθηκε από πολλούς επιστήμονες σε διάφορες χώρες . Σε ένα δείγμα οχτώ χωρών  παρατηρήθηκε ότι σε Αυστραλία και Βρετανία το % υπακοής είναι συγκριτικά χαμηλότερο ενώ σε Ολλανδία, Ισπανία, Γερμανία, Ιταλία και Αυστρία συγκριτικά μεγαλύτερο και μεταξύ των δύο κατηγοριών βρίσκεται το % υπακοής για Η.Π.Α. και Ιορδανία. (Smith & Bond, 2005: 52-56).

Συμπεράσματα

Από τα παραπάνω προκύπτουν διαφορές που έγκειται στο δείγμα, στον τρόπο που σκηνοθετήθηκε το πείραμα αλλά και τις μεταβλητές που ελέγχησαν, γεγονός που καθιστά τη σύγκριση των αποτελεσμάτων ακανθώδη. Επιπλέον,  όλες οι χώρες πλην της Ιορδανίας είναι προηγμένες βιομηχανικά και απαντούν στο «δυτικό» τύπο περιβάλλοντος και αυτό οδηγεί σε μια επιφυλακτική στάση για μια οικουμενική διάσταση των συμπερασμάτων σχετικά με το ρόλο του πολιτισμικού πλαισίου στην υπακοή.

Η μεταφορά των πειραμάτων στα διάφορα πολιτισμικά πλαίσια και η έγκυρη εξαγωγή συμπερασμάτων προσκρούει αφενός μεν, στη γλώσσα και τις ιδιομορφίες αυτής καθώς και στη νοηματοδότηση των εννοιών και αφετέρου, στην πολιτισμική διαφορά ανάμεσα στους συμμετέχοντες, ερευνητή και συνεργούς του, δεδομένου ότι το κοινωνικό πλαίσιο το οποίο καθορίζει το νόημα των εντολών που δίνονται, διαμορφώνεται από τα ήθη και έθιμα του πολιτισμού, τις παραδόσεις, τα επιβαλλόμενα κοινωνικά πρότυπα αλλά και τις στερεοτυπικές αντιλήψεις και ως εκ τούτου, η σημασία που δίνεται στις αλλαγές αυτού τριχοτομείται μεταξύ των χωρών. Έτσι, σε Η.Π.Α. κυριαρχεί η ορθολογική-μεθοδολογική θεώρηση, σε Ευρώπη η κοινωνική-αξιακή ενώ στην Ανατολή η παραδοσιακή-ιεραρχική αντίληψη.

Συνεπώς, το φαινόμενο της υπακοής διαφοροποιείται ανάλογα με τον προσανατολισμό της χώρας, όπου ο ρόλος του ατομικού-συλλογικού, οι κοινωνικές δομές, οι αξιακές επιλογές και η ιεραρχική δομή αντίστοιχα είναι εδραιωμένα στις επικρατούσες πολιτισμικές διαφορές  και ως εκ τούτου, η κατανόηση του φαινομένου της υπακοής και των αιτιών που την προκαλούν οφείλει να περιστρέφεται πρωτίστως και κυρίως γύρω από το πολιτισμικό πλαίσιο. Υπό το πρίσμα αυτό, οι συνθήκες του πειράματος θα πρέπει να εξισωθούν στο πολιτισμικό υπόβαθρο.


Συγγραφή άρθρου «Το πείραμα του Milgram για την υπακοή και οι επαναλήψεις του στους διάφορους πολιτισμούς»
Χατζίδου Στεργιανή , Βελέντζα Βασιλεία

πηγή: http://e-psychology.gr/diafora-themata-psychologias/730-milgram-experiment



Στιγμιότυπα από τα αρχικά πειράματα:



Μεταγενέστερα πειράματα (ελληνικοί υπότιτλοι):

μέρος 1:


μέρος 2:



Το πείραμα φυλάκισης του Στάνφορντ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια



Το Πείραμα φυλάκισης του Στάνφορντ ήταν ένα πείραμα πάνω στις ψυχολογικές επιπτώσεις που επιφέρει η μετατροπή ενός ατόμου σε φυλακισμένο ή δεσμοφύλακα. Το πείραμα διεξήχθη το 1971 από την ερευνητική ομάδα του καθηγητή ψυχολογίας Φίλιπ Ζιμπάρντο του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ.

Εικοσιτέσσερις φοιτητές επιλέχθηκαν από 70 για να παίξουν τους ρόλους των φυλακισμένων και των δεσμοφυλάκων και να ζήσουν σε μια υποτιθέμενη φυλακή που είχε δημιουργηθεί για τους σκοπούς του πειράματος στο υπόγειο του κτιρίου της Επιστήμης της Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ. Η επιλογή των υποψηφίων έγινε με βάση την απουσία ψυχολογικών και ιατρικών προβλημάτων, αλλά και ποινικού μητρώου, έτσι ώστε να αποτελούν ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα για την επιστημονική παρατήρηση. Οι ρόλοι μοιράστηκαν μετά από ρίψη κέρματος (κορώνα ή γράμματα).

Οι φυλακισμένοι και οι δεσμοφύλακες μπήκαν κατευθείαν στους ρόλους τους προχωρώντας τους ρόλους του όμως πέρα από τις προβλέψεις, οδηγούμενοι σε επικίνδυνες και ψυχολογικά καταστροφικές καταστάσεις. Το ένα τρίτο από τους φρουρούς κρίθηκε ότι επέδειξαν "γνήσια" σαδιστικές τάσεις, με αποτέλεσμα αρκετοί φυλακισμένοι να τραυματιστούν ψυχολογικά και δύο από τους φοιτητές να αποχωρήσουν νωρίς από το πείραμα. Μετά την κατάρρευση ενός φοιτητή από τις απάνθρωπες συνθήκες που επικρατούσαν στη φυλακή, και συνειδητοποιώντας ότι είχε παθητικά επιτρέψει ανάρμοστες συμπεριφορές να λάβουν χώρα κάτω από την εποπτεία του, ο Ζιμπάρντο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τόσο οι φυλακισμένοι όσο και οι δεσμοφύλακες είχαν ταυτιστεί υπερβολικά με τους ρόλους τους, με αποτέλεσμα να τερματίσει το πείραμα μετά από έξι μέρες.


Σχετικές Ταινίες

Το 1992, ένα ντοκυμαντέρ έγινε διαθέσιμο από τον επίσημο ιστότοπο του πειράματος. Το ντοκυμαντέρ, Quiet Rage: The Stanford Prison Experiment, γράφτηκε από τον Ζιμπάρντο και σκηνοθετήθηκε από τον Κεν Μιούζεν.


Δεύτερο ντοκυμαντέρ από το BBC με πραγματικά video-αρχεία του πειράματος.  Σκηνοθετήθηκε από τον Κιμ Ντιουκ, 2002.





Επίσης έγιναν δύο εμπορικές ταινίες βασισμένες σε αυτό το σενάριο:

The Experiment (2001), "Das Experiment" (αρχικός τίτλος, Γερμανική παραγωγή).

The Experiment (2010).


Σχετικές πηγές:


Επίσημη ιστοσελίδα:





Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την Creative Commons Attribution/Share-Alike License. Στο παρόν άρθρο έχουν γίνει μικρές αλλαγές από το αρχικό κείμενο της wikipedia.

9 Απρ 2014

Το Τρίτο Κύμα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια.

Το Τρίτο Κύμα ήταν ένα πείραμα πάνω στη φύση του φασισμού και των αιτίων της υποστήριξής του από απλούς ανθρώπους, που έγινε τον Απρίλιο του 1967 σε ένα γυμνάσιο του Πάλο Άλτο της Καλιφόρνια από το δάσκαλο Ρον Τζόουνς (Ron Jones). Αν και ξεκίνησε σαν απλή άσκηση πειθαρχίας, το πείραμα προς το τέλος του ξέφυγε από τον έλεγχο, και τέλειωσε με πρωτοβουλία του δασκάλου με έναν διδακτικό, όσο και οδυνηρό τρόπο.

Ιστορικό

Ο Τζόουνς δίδασκε σύγχρονη ιστορία, και φθάνοντας στο κεφάλαιο για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, και συγκεκριμένα στο Ολοκαύτωμα, είδε ότι δε μπορούσε να απαντήσει σε μια βασική ερώτηση των μαθητών του: Πώς ήταν δυνατόν απλοί άνθρωποι να υποστηρίξουν ένα καθεστώς όπως αυτό του Ναζισμού, να τηρήσουν στάση σιωπής ή και συμμετοχής στις ωμότητες που διεξάγονταν, και επιπλέον όταν όλα τελείωσαν να αρνηθούν ότι είχαν έστω και γνώση για αυτά που γίνονταν; Ο Τζόουνς αποφάσισε να απαντήσει, δίνοντας ένα μικρό δείγμα στην πράξη.

Δύναμη από την πειθαρχία

Έτσι, κάποια Δευτέρα, ξεκίνησε το μάθημα επιχειρηματολογώντας για τα πλεονεκτήματα της πειθαρχίας και τα αισθήματα ικανοποίησης και αυτοελέγχου που αυτή γεννά. Προχωρώντας, επέβαλε μια συγκεκριμένη στάση με την οποία θα έπρεπε όλοι να κάθονται μέσα στην τάξη (τα πόδια σε ευθεία με το πάτωμα, τα γόνατα σε γωνία ενενήντα μοιρών και τα χέρια πιασμένα πίσω από την πλάτη), αλλά και συγκεκριμένες, αυστηρές διαδικασίες με τις οποίες γίνονταν ερωτήσεις και απαντήσεις στη διάρκεια του μαθήματος.
Το περίεργο ήταν ότι όλοι όχι μόνο δέχτηκαν αδιαμαρτύρητα τους νέους κανόνες που ίσχυσαν στην τάξη, αλλά έσπευσαν να τελειοποιήσουν την ορθότητα και ταχύτητα της εκτέλεσης των εντολών από μέρους τους. Μάλιστα, η συμμετοχή στο μάθημα, στις ερωτήσεις, τις απαντήσεις και τη συζήτηση, έγινε καθολική, από μερική που ήταν προηγουμένως, και υπόθεση όλων μόλις εφαρμόστηκαν οι νέοι κανόνες ερωταπαντήσεων.

Δύναμη από την Κοινότητα

Τη δεύτερη μέρα, βλέποντας ότι η τάξη τηρούσε τους κανόνες της προηγούμενης χωρίς καμία υπενθύμιση από μέρους του, αποφάσισε να προχωρήσει το πείραμα εισάγοντας την έννοια της Κοινότητας, επιχειρηματολογώντας για τη δύναμη και την ικανοποίηση που αντλείται από το να δουλεύεις, μαζί με άλλους, για έναν σκοπό. Όλη η τάξη φώναξε με ρυθμό και επί πολλή ώρα συνθήματα όπως "Δύναμη από την πειθαρχία" και "Δύναμη από την Κοινότητα". Στο τέλος του μαθήματος, καθιερώθηκε και ο χαιρετισμός μεταξύ των μελών της κοινότητας αυτής: Το δεξί χέρι υψωμένο στον ώμο, με τα δάχτυλα λυγισμένα σαν κύμα που ετοιμάζεται να σκάσει. Ο Τζόουνς ονόμασε τον χαιρετισμό αυτό "Τρίτο Κύμα", γιατί υποτίθεται ότι το τρίτο κύμα που φθάνει στην ακτή είναι και το δυνατότερο, είναι προφανής όμως η σχέση τόσο με το Τρίτο Ράιχ, όσο και με το χαιρετισμό ανάμεσα σε μέλη του Ναζιστικού Κόμματος. Παρ' όλα αυτά, η τάξη υιοθέτησε το χαιρετισμό αυτό, και σύντομα άλλοι μαθητές, παρατηρώντας το χαιρετισμό έξω από την τάξη, ρωτούσαν περί τίνος πρόκειται, και αν θα μπορούσαν και αυτοί να γίνουν μέλη στο Τρίτο Κύμα.

Δύναμη από τη δράση

Την επόμενη μέρα το Κύμα, καθώς, όπως εξήγησε ο δάσκαλος, η πειθαρχία και η Κοινότητα είναι άχρηστες δίχως την πράξη, πέρασε στη δράση. Εκδόθηκαν κάρτες μέλους για κάθε μέλος του κινήματος, τις οποίες δεν αρνήθηκε να πάρει κανένα παιδί. Επίσης, όλοι προμηθεύτηκαν μαύρα περιβραχιόνια που έπρεπε να φορούν για να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους.

Ειδικά καθήκοντα ορίστηκαν για τον καθένα, όπως η απομνημόνευση των στοιχείων όλων των μελών του Κύματος, η πληροφόρηση του δασκάλου για κάθε αντι-κυματική δραστηριότητα και κουβέντα, η εγγραφή άλλων ατόμων στο Κύμα, και άλλα. Φτιάχτηκαν μεγάλα πανό του Τρίτου Κύματος που κρεμάστηκαν σε όλο το σχολείο, ενώ κατά τον Τζόουνς ένας ολοένα μεγαλύτερος αριθμός παιδιών ζητούσε να γίνει δεκτός στην τάξη του και το Τρίτο Κύμα. Οι μαθητές συνέχισαν όχι μόνο να στηρίζουν το Κύμα μέσω της δράσης τους, αλλά και να αναλαμβάνουν καθήκοντα από μόνοι τους. Ένας από τους πιο αδύνατους και ακοινώνητους μαθητές της τάξης του ανακοίνωσε ότι θα ήταν στο εξής ο σωματοφύλακάς του.

Οι ανησυχίες μιας από τις μαθήτριες καθησυχάστηκαν αμέσως με τη δικαιολογία ότι η τάξη απλά μελετούσε την "προσωπικότητα των Γερμανών". Με ανάλογο τρόπο αντιμετωπίστηκαν και οι επιφυλάξεις κάποιων γονιών. Υπήρχαν επίσης και αντιδράσεις από μαθητές, κυρίως άλλων τάξεων, και μερικές ενέργειες κατά του Κύματος. Οι περισσότερες αντιδράσεις όμως και διαφωνίες προλαμβάνονταν, καθώς από τη μια το δίκτυο των πληροφοριοδοτών είχε πλέον αρκετά μέλη, αφετέρου υπήρχε αυστηρός έλεγχος, με την απαγγελία συνήθως κατασκευασμένων κατηγοριών από τον Τζόουνς προς μέλη του Κύματος, που συνήθως οδηγούσαν στον "εξορισμό" τους στη βιβλιοθήκη του σχολείου, μετά από δημόσια "δίκη". Πάντως, αναλογιζόμενος το γεγονός ότι η κατάσταση μέσα στο σχολείο είχε αρχίσει να ξεφεύγει από τον έλεγχο, ο Τζόουνς αποφάσισε να σταματήσει σιγά-σιγά το πείραμα.

Δύναμη από την περηφάνια

Τη μέρα αυτή φανερώθηκε στους μαθητές ο "πραγματικός" λόγος ύπαρξης του Τρίτου Κύματος: Αποτελούσε ένα πανεθνικό κίνημα στρατολόγησης νέων που ήθελαν να παλέψουν μέσω της πειθαρχίας, της κοινότητας, της δράσης και της περηφάνιας για την αλλαγή του εκπαιδευτικού συστήματος. Και όχι μόνο: Με την αλλαγή του εκπαιδευτικού συστήματος θα ερχόταν και η αλλαγή στην ανώτερη εκπαίδευση, την οικονομία, την κοινωνία, την ίδια τη μοίρα του έθνους. Το Κύμα είχε έναν αρχηγό, υποψήφιο για την Προεδρία της Αμερικής που, ανακοινώνοντας την επομένη την δημιουργία ενός προγράμματος για τους νέους με βάση το Τρίτο Κύμα, θα έδινε το σύνθημα για μια επίδειξη δύναμης από μέλη του κινήματος σε πάνω από χίλια σχολεία σε όλη τη χώρα. Το ραντεβού για την επίδειξη δόθηκε σε ένα αμφιθέατρο την επομένη στις 12:00, αυστηρά για μέλη του Κύματος, παρουσία "δημοσιογράφων", δηλαδή φίλων του δασκάλου μεταμφιεσμένων σε εκπρόσωπους του τύπου.

Τελευταία μέρα: Δύναμη μέσα από την κατανόηση

Το αμφιθέατρο είχε συγκεντρώσει μαθητές, που περίμεναν με αγωνία την τηλεοπτική συνέντευξη τύπου του αρχηγού του Κύματος. Μετά από μια επίδειξη της εκπαίδευσής τους στον "τύπο", όπου το σύνθημα "Δύναμη από την πειθαρχία" φωνάχτηκε δυνατά πολλές φορές, ο Τζόουνς άνοιξε μια τηλεόραση και τους ανακοίνωσε την έναρξη της συνέντευξης τύπου. Για πέντε λεπτά, το ακροατήριο έμεινε να κοιτά μια άδεια οθόνη, περιμένοντας. Όταν διαλύθηκε και η τελευταία ελπίδα ότι αυτό που περίμεναν θα συνέβαινε, ο δάσκαλος ανακοίνωσε στους μαθητές την πραγματικότητα: Δεν υπήρχε αρχηγός, ούτε κίνημα, και οι ίδιοι είχαν ανταλλάξει την ελευθερία τους να σκέφτονται, να αποφασίζουν και να δρουν προκειμένου να γίνουν μέλη μιας ελίτ.
Την ίδια ώρα προβλήθηκε το "μέλλον τους", όπως τους πληροφόρησε ο Τζόουνς: Ένα φιλμ με σκηνές από τη Ναζιστική Γερμανία, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τη φρίκη του πολέμου. Το τέλος του φιλμ, και ο λόγος του Τζόουνς για το πως, τις προηγούμενες μέρες, είχαν δει το φασισμό να αναβιώνει όχι απλά σαν ένα ιστορικό φαινόμενο, αλλά σαν κάτι κρυμμένο μέσα στον καθένα τους, διάλυσε τη συγκέντρωση μέσα σε σοκ για πολλούς μαθητές, και προβληματισμό για όλους. Το όλο ζήτημα δεν ξανασυζητήθηκε ποτέ από το δάσκαλο ή τους μαθητές, για πολλά χρόνια.


Επίδραση


Οι λεπτομέρειες του "πειράματος" αυτού δεν έγιναν γνωστές για αρκετά χρόνια, παρά το μεγάλο ενδιαφέρον του. Το 1972 ο Τζόουνς δημοσίευσε ένα διήγημα όπου περιέγραφε ορισμένες λεπτομέρειες, και το 1981 διασκευάστηκε σε ταινία (κερδίζοντας βραβείο Έμμυ). Ο συγγραφέας Τοντ Στράσσερ, με το ψευδώνυμο Μόρτον Ρου, έγραψε το μυθιστόρημα Το Κύμα, βασισμένο πάνω στην ταινία αλλά και τη διήγηση του Τζόουνς. Το βιβλίο γνώρισε επιτυχία, και στη Γερμανία προτεινόταν σαν ανάγνωσμα στα σχολεία. Διασκευάστηκε σε θεατρικό έργο και μιούζικαλ. Αργότερα, ο Τζόουνς αποκάλυψε την πλήρη δική του εκδοχή της ιστορίας, ορισμένες λεπτομέρειες από την οποία αμφισβητήθηκαν, κυρίως για το μέγεθος που απέκτησε το φαινόμενο μέσα στο σχολείο, αλλά και το κατά πόσον οι μαθητές μέλη του Κύματος συμμετείχαν όλοι σοβαρά. Το πείραμα προσέλκυσε το ενδιαφέρον του ψυχολόγου Φίλιπ Ζιμπάρντο, που αρκετά αργότερα διεξήγαγε το πείραμα φυλάκισης του Στάνφορντ, που και αυτό αφορούσε συνθήκες υπακοής/καταπίεσης.

  

Σχετικές ταινίες:


Ταινία "Το Κύμα" 1981, Λεπτομέρειες στο imdb.com.




Ταινία "Το Κύμα" ("Die Welle") 2008, Λεπτομέρειες στο imdb.com.


Die Welle[2008].Part 1.(GREEK SUBS) από ixvos




Die Welle[2008].Part 2.(GREEK SUBS) από ixvos
 

Σχετικές πηγές:


Επίσημη ιστοσελίδα:






Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την Creative Commons Attribution/Share-Alike License. Στο παρόν άρθρο έχουν γίνει μικρές αλλαγές από το αρχικό κείμενο της wikipedia.
 

5 Απρ 2014

Το Μεγάλο μας Τσίρκο - Φωτογραφίες














26 Μαρ 2014

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ




Γυμνάσιο – Λυκ. Τάξεις Σημάντρων






Αντί προλόγου.

«Το Μεγάλο μας Τσίρκο», το εμβληματικό αυτό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη, αποτελεί σταθμό όχι μόνο για το νεοελληνικό θέατρο, αλλά και για τη σύγχρονη κοινωνική και πολιτική ελληνική ιστορία. Μέσα από τραγούδια και σατιρικά και δραματικά επεισόδια, το έργο διατρέχει όλες τις σημαντικές στιγμές της ελληνική ιστορίας: ο αρχαίος κόσμος, το Βυζάντιο, η Τουρκοκρατία, η επανάσταση του 1821, η βασιλεία του Όθωνα, η Μικρασιατική καταστροφή, ο πόλεμος του 1940 είναι ορισμένοι μόνο από τους βασικούς σταθμούς της πορείας που περιγράφονται σ’ αυτό το έργο-ντοκουμέντο, που παραμένει αναλλοίωτο στον χρόνο και επίκαιρο στις μέρες μας όσο ποτέ.
«Το Μεγάλο μας Τσίρκο» είναι μια μαρτυρία για τη διαχρονία της Εθνικής μας περιπέτειας. Ένα λαϊκό έπος στο οποίο διαγράφονται ανάγλυφα οι αρετές αλλά και οι παθογένειες της φυλής, οι ανατάσεις και οι πτώσεις, οι αγώνες και οι αγωνίες ενός λαού, που φορτωμένος τη βαριά του ιστορία, δοκιμάζει τον βηματισμό του προς τον χρησμό ενός αμφίσημου μέλλοντος. Μια καταβύθιση του Πατριάρχη της μεταπολεμικής δραματουργίας στη «θεία κωμωδία» του ανελέητου ελληνικού αφηγήματος.
 Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον διευθυντή του σχολείου κο Λαγό Γεώργιο, τον Σύλλογο γονέων και κηδεμόνων,  τους συναδέλφους και τους γονείς των μαθητών που στάθηκαν αρωγοί στην ευόδωση της προσπάθειας μας, μα πάνω από όλα τους μαθητές και τις μαθήτριες του Γυμνασίου και των Λυκειακών τάξεων Σημάντρων που με ενθουσιασμό και ζήλο ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις ενός τόσο υψηλού εγχειρήματος και υπήρξαν συνοδοιπόροι μου σε μια μοναδική και ανεπανάληπτη εμπειρία ζωής και παιδείας. Γιατί το θέατρο καλλιεργεί την ιδέα της ομαδικότητας, την γνωριμία με τον εαυτό μας και τους άλλους, την επαφή με άλλους τρόπους επικοινωνίας. Αναπτύσσει τη δημιουργικότητα και τη φαντασία, την καλαισθησία και την ικανότητα διαλόγου, την έκφραση συναισθημάτων και ιδεών. Πιστεύω πως όλοι ωφελήθηκαν από αυτό το θεατρικό ταξίδι και γω σε μια δύσκολη φάση της ζωής μου βγήκα, χάρη σ’ αυτά τα παιδιά, ακόμη πιο δυνατός και πνευματικά ακμαίος! Σας ευχαριστώ όλους!!!!
                                                                                    Ιωάννης Βογιατζής
                                  





ΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ – ΛΥΚΕΙΑΚΕΣ ΤΑΞΕΙΣ  ΣΗΜΑΝΤΡΩΝ

παρουσιάζουν

«Το μεγάλο μας τσίρκο»

του Ιάκωβου Καμπανέλλη

Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος

 




Παίζουν:
Ρωμιός :  Χατζηστογιάννης Ηλίας (Α΄ Λυκείου).
Ρωμιάκι: Πατραλέξη Μυρόπη (Α΄ Λυκείου)
Καραγκιόζης: Εδιάρογλου Μηνάς (Γ΄ Γυμνασίου)
Χατζηαβάτης: Γαβριηλίδης Αναστάσιος ( Α΄ Λυκείου)
Νιόνιος: Βαγιάννης Νικόλαος (Γ΄ Γυμνασίου)
Μπαρμπα- Γιώργος: Τολέρης Αναστάσιος (Β΄ Λυκείου)
Βεληγκέκας: Πορταριανός Παναγιώτης ( Γ΄ Γυμνασίου)
Σταύρακας: Ιορδανίδης Βασίλης ( Α΄Γυμνασίου)
Καραγκιόζαινα και Αγγλία: Κωνσταντινίδου Δέσποινα
                                            (Α΄ Λυκείου)
Άγαλμα Κολοκοτρώνη: Εδιάρογλου Άγγελος (Β΄ Λυκείου)
Γαλλία: Γεωργέλη Αμαλία (Β΄ Γυμνασίου)
Ρωσία: Μιστιλίδου Μαρία (Α΄ Λυκείου)
Αυστρία και κλόουν (1) : Ποντικέρη Ιωσηφίνα (Α΄ Λυκείου)
Κλόουν (2) : Στούκου Δόμνα ( Β΄Λυκείου)
Πλανόδιος: Μαραγκού Δέσποινα ( Β΄Λυκείου)
Κολλητήρι: Τσιγγάρας Χάρης ( Α΄ Γυμνασίου)
Αστυνόμος: Βαγγλής Άγγελος (Β΄ Γυμνασίου)
Τούρκοι στρατιώτες: Ραμανδάνης Μανώλης ( Γ΄ Γυμνασίου), Νίτσιος Βασίλης ( Γ΄Γυμνασίου),

ΧΟΡΟΣ:
Κωνσταντινίδου Δέσποινα (Α΄ Λυκείου)
Χατζηευθυμίου Δήμητρα (Α΄ Λυκείου),
Μιστιλίδου Μαρία (Α΄ Λυκείου),
Ζορπίδου Μαριάννα ( Α΄Λυκείου),
Στόικου Όλγα ( Α΄Λυκείου),
Μουσδράκη Κωνσταντίνα ( Β΄ Λυκείου),

Ηχοληψία – Επιμέλεια Μουσικής:
Πορταριανός Τριαντάφυλλος (Α΄ Λυκείου),


Φωτισμός: Μητράκος Βασίλειος (Α΄ Λυκείου),
                  
Βοηθοί σκηνικών:  Ραμανδάνης Μανώλης ( Γ΄ Γυμνασίου), Νίτσιος Βασίλης ( Γ΄Γυμνασίου),

Μουσικές επιλογές : Βογιατζής Ιωάννης
Ακούγονται: εκτός από τα τραγούδια του Σταύρου Ξαρχάκου που γράφτηκαν για την παράσταση και οι μουσικές ή τα τραγούδια των: Κάρλ Όρφ,  Έννιο Μορικόνε,  Πήτερ Γκάμπριελ, Τζέιμς Χόρνερ, Γκαμπριέλ Γιερέντ, Σουγκέρου Ομεμπαγιάσι, Τζον Μπάρυ, Βαγγέλη Παπαθανασίου, Μάνου Χατζιδάκη, Διονύση Σαββόπουλου, Σταύρου Κουγιουμτζή, Μάνου Λοΐζου, κ.α.

Εμψυχωτής :
Βογιατζής Ιωάννης (ΠΕ01).


Ευχαριστούμε:
τον Διευθυντή κο Λαγό Γεώργιο,
την Υποδιευθύντρια κα Μπίτου Αναστασία,
τον Σύλλογο Διδασκόντων,
τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων,
τον Πολιτιστικό Σύλλογο Σημάντρων,
τον Σύλλογο ΚαρναβαλιστώνΣημάντρων,
τον  κο Λόνδο Μανώλη,
τον κο Μοσχόπουλο Αλέξανδρο,
τον κο Πορταριανό Ιωάννη και κα Πορταριανού Μαρία,
την κα Πατραλέξη Γερακίνα,
την κα Στούκου Βικτώρια,
την κα Ρίστα Ελένη (ΠΕ05),
τους Γονείς των μαθητών & μαθητριών που συμμετέχουν στην εκδήλωση.






Για την ιστορία της παράστασης.


«Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι μην έχεις πια την πείνα για καμάρι.
Οι αγώνες πούχεις κάνει δεν φελάνε το αίμα το χυμένο δεν εξοφλάνε»
 Ι. Καμπανέλης
 
   Μέσα σε μια σκοτεινή πολιτικά περίοδο μόνο η τέχνη δίνει διέξοδο στον πολίτη, που έχει στερηθεί πολλές από τις ελευθερίες του. Η τέχνη σαν διέξοδος και δίαυλος έκφρασης δίνεται στην υπέρτατη μορφή της, σαν μουσική θεατρική παράσταση την περίοδο της Χούντας των συνταγματαρχών από τον συγγραφέα-ποιητή Ιάκωβο Καμπανέλλη και τον συνθέτη Σταύρο Ξαρχάκο. Τριάντα εννέα χρόνια μετά την πρώτη του παρουσίαση, το έργο των δύο κορυφαίων δημιουργών εξακολουθεί και είναι επίκαιρο, μιας και μια άλλη μορφή άλωσης - καταπίεσης μαστίζει και σήμερα τη χώρα.
  Το πραξικόπημα της Χούντας των συνταγματαρχών ήταν μια ευκαιρία να αποδείξει περίτρανα, πως ο ελληνικός λαός μπορεί να αντισταθεί με όλα τα μέσα. Οι άνθρωποι των γραμμάτων, του θεάτρου, η νεολαία και η εργατιά ανέπτυξαν μια ποικιλόμορφη αντίσταση στους εντολοδόχους των Αμερικανών. Πέραν από το πολυτεχνείο, που υπήρξε η κορύφωση του αγώνα του ελληνικού λαού, τα ποιήματα, τα θεατρικά, τα τραγούδια και τα συνθήματα εμπνέουν μέχρι σήμερα τους νέους. Το 1973 και ενώ η Χούντα έδειχνε ακόμα πανίσχυρη, ο Κώστας Καζάκος και η Τζένη Καρέζη ανεβάζουν στο θέατρο «ΑΘΗΝΑΙΟΝ» τη θεατρική παράσταση «Το Μεγάλο Μας Τσίρκο». Στο έργο συμμετείχε ο Νίκος Ξυλούρης ερμηνεύοντας τα τραγούδια του Σταύρου Ξαρχάκου, ο Διονύσης Παπαγιανόπουλος, που έπαιζε πολλαπλούς ρόλους, και πολλοί άλλοι .
  Το έργο, μέσα από τις κωμικοτραγικές του ιστορίες, στόχο είχε την αφύπνιση του ελληνικού λαού ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς, που του είχε επιβληθεί. Οι παραστάσεις ήταν ολοένα και μαζικότερες. Σύντομα ηλογοκρισία της Χούντας έβαλε στο στόχαστρο της το έργο «Το Μεγάλο Μας Τσίρκο». Η επιτροπή λογοκρισίας μάταια προσπαθούσε να βρει στοιχεία. Τα κείμενα όμως ήταν αλληγορικά γραμμένα και οι «σπόνδυλοι» δίνονταν στη επιτροπή ανακατεμένοι. Μέσα από σατιρικά και δραματικά νούμερα, αλλά και τραγούδια, γινόταν μια αναδρομή στην ιστορία της Ελλάδας από την Τουρκοκρατία, τον Όθωνα και τους υπόλοιπους κυβερνήτες της ανεξάρτητης Ελλάδας ως την Μικρασιατική καταστροφή και τον πόλεμο του ʽ40. Ο βασικότερος ήρωας του έργου ήταν ο Θόδωρος Κολοκοτρώνης (Παπαγιανόπουλος), που αλληγορικά ο θεατρικός συγγραφέας τον τοποθετεί στην επανάσταση της 3ης του Σεπτέμβρη 1843, μέσα από τη οποία ο ελληνικός λαός διεκδίκησε Σύνταγμα, και καλούσε τους Έλληνες σε νέο ξεσηκωμό. Οι αναλυτές προσπαθούσαν να βρουν αντικαθεστωτικές εκφράσεις, όμως τα λόγια του Κολοκοτρώνη ήταν υπεράνω κάθε υποψίας.
  Η παράσταση «Το Μεγάλο Μας Τσίρκο» είχε μεγάλη απήχηση στο αθηναϊκό κοινό και λόγω της μεγάλης προσέλευσης (περίπου 400 χιλιάδες εισιτήρια) οι παραστάσεις χαρακτηρίστηκαν εκ των υστέρων οι μαζικότερες πολιτικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας μέχρι το Πολυτεχνείο. Η Χούντα σύντομα κατάλαβε ότι ενέκρινε ένα αντιστασιακό έργο και έβαλε στο στόχαστρο και πάλι την παράσταση. Συνέλαβαν την Τζένη Καρέζη και την άφησαν στην απομόνωση για ένα μήνα. Τον Νοέμβριο του 1973, όταν αποφυλακίστηκε η Καρέζη επέστρεψε στο θέατρο αποφασισμένη και συνέχισε την ίδια ακριβώς παράσταση που έμεινε στην ιστορία. Από «Το Μεγάλο Μας Τσίρκο» οι φοιτητές υιοθέτησαν συνθήματα που ακούγονταν στην παράσταση όπως «ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», «ΦΩΝΗ ΛΑΟΥ, ΟΡΓΗ ΘΕΟΥ», τα οποία ακούστηκαν στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Οι Καρέζη, Καζάκος, και Ξυλούρης συμμετείχαν στην εξέγερση. Τρεις μέρες μετά στο σπίτι της Καρέζη και του Καζάκου φιλοξενούνται αρκετοί ηθοποιοί, όπου με κάθε μυστικότητα φτιάχνουν αντίγραφα της ραδιοφωνικής εκπομπής του Πολυτεχνείου. Οι χουντικοί καταφτάνουν στο χώρο και συλλαμβάνουν ξανά την Τζένη Καρέζη. Με την αποφυλάκιση της δεν το βάζει κάτω. Ξανανεβάζει, μαζί με τους υπόλοιπους την παράσταση. Η Χούντα όμως δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια. Κάθε βράδυ έστελνε στο θέατρο μυστικούς αστυνομικούς, οι οποίοι σημείωναν τις φράσεις με τις οποίες οι θεατές χειροκροτούσαν. Τότε άρχισε ο πόλεμος νεύρων εναντίον της Καρέζη και του Καζάκου. Μέρα παρά μέρα οδηγούνταν ενώπιον του στρατιωτικού ανακριτή, ο οποίος τους απειλούσε ότι θα τους στείλει για «διακοπές». Τελικά ο Καζάκος και η Καρέζη συλλαμβάνονται. Στη φυλακή δεν βασανίστηκαν σωματικά όσο ψυχικά . Στις 15 του Δεκέμβρη η Καρέζη και Καζάκος αποφυλακίζονται. Στις 22 του ίδιου μήνα οι παραστάσεις ξαναρχίζουν. Στην πρεμιέρα οι αστυφύλακες βρίσκονταν στους διαδρόμους όρθιοι και κατασκοπεύουν το κοινό. Στο τέλος της παράστασης βροχή από λουλούδια έπεσε στην σκηνή. Συγκεκριμένα ήταν κόκκινα γαρύφαλλα τα οποία ο κόσμος είχε κρυμμένα. Όταν έπεσε η αυλαία η Καρέζη συγκινημένηψιθύρισε «ναι, μπορώ να ξανακάνω φυλακή εάν χρειαστεί».
  Το «Μεγάλο Μας Τσίρκο» ήταν μια παράσταση σταθμός στην ιστορία. Συνδύαζε καλλιτεχνική αρτιότητα, συναίσθημα, ταλέντο αλλά κυρίως πολιτική αφύπνιση. Το έργο και οι συντελεστές του στάθηκαν απέναντι στο τέρας της δικτατορίας χωρίς κανένα φόβο. Ο κόσμος και αυτός ατρόμητος στήριξε την παράσταση και κατάφερε να την έχει σαν όπλο για την ανατροπή της πανίσχυρης Χούντας. Χωρίς καμία υπερβολή το «Μεγάλο Μας Τσίρκο» συνέβαλε ουσιαστικά στη σπίθα που άναψε τη φλόγα της εξέγερσης. Αποδεικνύεται για ακόμη μια φορά το πόσο μπορεί να επηρεάσει η τέχνη τις συνειδήσεις των ανθρώπων.
 Όταν ζήτησαν από τον Ξαρχάκο επανειλημμένα να πει δυο λόγια για την παράσταση εκείνος τελικά εξήγησε ότι δεν ήταν η ειδικότητα του να πει δυο λόγια, αλλά από την πρώτη στιγμή θα μπορούσε να έχει δύο νότες. Η Τζένη Καρέζη μέσα σε αλλά είπε για «Το Μεγάλο Μας Τσίρκο» και τον συγγραφέα,  «όλα αυτά θα έπρεπε να ειπωθούν ρωμαίικα, ζεστά. Καθόλου φιλολογικά. Καθόλου εγκεφαλικά. Θά'πρεπε, δηλαδή, να γραφτεί ένα έργο που να έχει μέσα του τους σπόρους της λαϊκής μας τέχνης. Εγχείρημα δύσκολο ,άπιαστο σχεδόν. Χρειαζόμασταν ένα συγγραφέα με ταλέντο, πείρα και γνώση. Απευθυνθήκαμε στον Καμπανέλλη γιατί, εκτός απʼ αυτά, διαθέτει και ένα ακόμα ακριβό στοιχείο. Στα έργα του κτυπάει πυρετικά, σπαρακτικά και γνησία ο σφυγμός αυτής της ράτσας.»
  Ο Κώστας Καζάκος, ο δεύτερος πρωταγωνιστής της παράστασης, είπε χαρακτηριστικά : «Όπως στη λαϊκή μας τέχνη, συνδυάστηκε κι εδώ το χοντρό γέλιο με τη λεπτότερη σάτιρα και ο σαρκασμός για μια εθνική καρπαζιά με τη δυνατότερη εθνική ανάταση». Ο συγγραφέας του έργου, Ιάκωβος Καμπανέλλης, στο πρόγραμμα της παράστασης αναφέρει, «πριν γράψω ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΤΣΙΡΚΟ είχα πει πολλές φορές, σε πολλές περιστάσεις, ότι ο τόπος μας μοιάζει με τον Κρόνο, το θεό που τρώει τα παιδιά του. Πότε το ΄λεγα θυμωμένος, πότε γελώντας, πότε απλώς για νʼ απαντήσω σε κάτι. Ποτέ όμως δεν το είπα στα αστεία. Το ίδιο σοβαρά έχω πει αρκετές φορές, πως αν κάνεις στα νιάτα σου κάτι σημαντικό πολύ γρήγορα μεταμορφώνεται σε ατομικό προπατορικό αμάρτημα που δεν σ αφήνει σε χλωρό κλαρί. Τα παραπάνω δεν μου ήρθαν βέβαια στο νου κοιτάζοντας τα άστρα ή κόβοντας κρίνα του αγρού. Περπατάω πολύ την άσφαλτο, το βλέμμα μου στέκει στομπόι των συνανθρώπων μου, διαβάζω κάθε μέρα απαραιτήτως εφημερίδα, και η ιστορία είναι ό,τι αγαπώ περισσότερο να διαβάζω. Η σκέψη λοιπόν περί Κρόνου δεν άρχισε σαν θεατρικό εύρημα αλλά σαν εμπειρία που την κουβαλάω εδώ και πολλά χρόνια και που τη μάζεψα κι από την παλιά μας ιστορία, κι από τη νεότερη, κι από τα χρόνια της δικής μου ζωής, από τότε που μπορώ να βλέπω καθαρά ή να μαντεύω τι γίνεται γύρω μου. Ο θεατής, που θα δει την παράσταση, θα ζητήσει να καταλάβει τι ήθελε να πει το έργο, ποιο ήταν το νόημα του. Τίποτα παραπάνω απ΄ αυτό, μήπως ο τόπος μας είναι Κρόνος που τρώει τα παιδιά του».
 Κλείνοντας, ας κρατήσουμε τα λόγια του ομιλούντος αγάλματος του Κολοκοτρώνη δια στόματος Διονύση Παπαγιανόπουλου προς τον Ρωμιό και το Ρωμιάκι: «Για ακούτε, βρε τωρινοί Έλληνες, εμείς οι παλαιοί, όσο ζούσαμε, πολλά επικραθήκαμε και αδικηθήκαμε. Μην αφήνετε τους σπεκουλαδόρους να κάνουνε τους πεθαμένους πολεμιστές κάλπικη μονέδα για να σας πουλάν και να σας αγοράζουν. Κι αν θέτε στ΄ αλήθεια να τιμήσετε εμάς τους παλιούς, μη μας τηράνε πλέον. Κάμετε τον δικό σας δρόμο, πάτε μπροστά και λησμονήστε μας! Μη σας λένε πως εμείς αγράμματοι, μ ένα ξεροκόμματο και με την πίστη στον Χριστό κάναμε θάματα! Πού ΄σαι, ορέ Καραϊσκάκη, να τα πεις καλύτερα! Εμείς επολεμήσαμε για να ΄χετε σεις τα γράμματα και το ψωμί που δεν είχαμε και να μη χρειάζεστε θάματα για να ζήσετε ζωή ανθρωπινή... Έι, Παπαφλέσσα, σήκω και έλα βοήθα. Αφήστε τον δικό μας αγώνα και κοιτάτε τον δικό σας... Οι πεθαμένοι με τα πεθαμένα και οι ζωντανοί με τα ζωντανά».
 Αν μπορούσαν οι πρωταγωνιστές του έργου να μαντέψουν πως ο ιερός αγώνας τους για δημοκρατία και ελευθερία θα γίνονταν κατεξακολούθηση βορά της εγκάθετης μετέπειτα δικτατορίας πατριδοκάπηλων πολιτικών φαντάζομαι πως θα συνέχιζαν δριμύτερα και με αυταπάρνηση τον αγώνα τους.
 





Οι τότε κριτικές για «ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΤΣΙΡΚΟ» (1973)
       ΘΕΑΤΡΟ ΑΘΗΝΑΙΟΝ - ΘΙΑΣΟΣ ΚΑΡΕΖΗ – ΚΑΖΑΚΟΥ

Σκηνοθεσία: Κώστας Καζάκος
Σκηνικά Κουστούμια: Φαίδων Πατρικαλάκης
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος





«Ήταν κάτι αληθινά μεγάλο. Είμαι πολύ τυχερός που το έζησα. Τέτοια ώρα τη ζει κανείς μια φορά μόνο στη ζωή του... Λαός και Θεατρίνοι γίνηκαν ένα και με αφορμή μόνο το θεατρικό λόγο παίζανε κι οι δύο το ρόλο τους με ένα πάθος απερίγραπτο. Ήταν ένα ξεχείλισμα πίκρας - το πρώτο - πίκρας, αγανάκτησης, πείσματος, καημού, θρήνου, απόφασης, ελπίδας. Ποτέ άλλοτε δεν είδα ηθοποιούς "να μην παίζουν θέατρο" έτσι, και ποτέ δεν είδα θεατές "να είναι έτσι μέσα στο έργο"... Ολόκληρη η παράσταση ξετυλίχτηκε σαν ένας αγωνιστικός διάλογος, το κείμενο απ’ τη μια και το λαϊκό χειροκρότημα απ’ την άλλη - που δεν ήταν χειροκρότημα ούτε για το έργο ούτε για τους θεατρίνους... κι όταν η παράσταση τελείωνε βρόντησε το σύνθημα, πηγαίο, λυτρωτικό, αβάσταγο "Θα νι-κή-σου-με".»
Κώστας Καλατζής (ΣΕΛΙΔΕΣ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ)


«Μπράβο σου, Ι.Κ.! Πόση χαρά, ομορφιά και συγκίνηση μας χάρισε και πάλι η πέννα σου! (...) Θαυμάζω πραγματικά, την ικανότητά σου να δίνεις ζωντανούς τύπους κι εναργείς εικόνες. Μπαίνεις στο πετσί των ηρώων σου, τους δίνεις ζωή και τους εμφανίζεις τόσο αληθινούς, ώστε αναγκάζεις, κυριολεκτικά, τον θεατή να τους ζει και να συμπάσχει ή να χαίρεται μαζί τους, να συμμετέχει, με δυο λόγια, στα δρώμενα. Τούτη όμως τη φορά παραείσαι πληθωρικός σε νοήματα και εικόνες! Επιχειρώντας μια μεγάλη αναδρομή στην ιστορία του τόπου μας – αρχαιότητα, Βυζάντιο, Τουρκοκρατία, 1821 και παρεπόμενα, Μικρασιατική καταστροφή – κατορθώνεις να δώσεις χωρίς δημαγωγίες και ρηχές συγκινήσεις, τον παλμό των γεγονότων και να υπογραμμίσεις την ευγένεια, την μεγαλοψυχία και την αντρειοσύνη του πονεμένου και τόσες φορές προδομένου λαού μας, που με τις δημιουργικές δυνάμεις που κλείνει μέσα του, δεν χάνεται μέσα στους αιώνες, παρ’ όλες τις αντιξοότητες που κάθε τόσο τον βρίσκουν».
Γ. Παράσχος (ΕΜΠΡΟΣ)


Πολύ σωστά ο κ. Καμπανέλλης προσπάθησε να βρει τον συγγραφικό του στόχο μέσα στη «Μικρή Ιστορία». (...) Τα επεισόδια ου αντλούνται από το ιστορικό περιθώριο είναι και λαϊκότερα και βολικότερα για να υποδεχθούν στον σατιρικό χώρο. (...) Φοβούμαι πως στη γραφή αλλά περισσότερο στην παρουσίαση του έργου πρυτάνευσε η αρχή πως ο κόσμος πρέπει να «καθοδηγηθεί» για να καταλάβει. (...) Μ’ όλες τις επιφυλάξεις μας, χαιρετίζουμε την επιστροφή του κ. Καμπανέλλη στο λαϊκό, ουσιαστικό θέατρο.
Κ. Γεωργουσόπουλος (ΤΑ ΝΕΑ)

Σήμερα μετά από 39 χρόνια.

Πολενάκης Λέανδρος:
Ο «Ρωμιός» και το «Ρωμιάκι» είναι οι δύο χαρακτηριστικές φιγούρες του έργου, η «ραχοκοκαλιά» του. Μέσα από τους διαλόγους τους ο Καμπανέλλης σχολιάζει θυμόσοφα τη νεοελληνική Ιστορία και προδιαγράφει αισιόδοξα το μέλλον: βάζει το «Ρωμιάκι», στο φινάλε, να αφουγκράζεται το έδαφος καλώντας μας να ακούσουμε «κάτι μεγάλο που έρχεται». Το «μεγάλο» που προσμέναμε ήρθε, κούτσα – κούτσα, με τη μορφή της Μεταπολίτευσης, που βγήκε στα μετερίζια με τα νυχτικά της και μας έσκασε από εκεί πάνω ένα φτενό χαμόγελο ξεδοντιασμένης γραίας. Τα υπόλοιπα, γνωστά.
Εκείνο που μένει από το «Μεγάλο μας τσίρκο» είναι μια αίσθηση, σωστή, της ιστορικής αδικίας που έπληξε τον ελληνικό λαό από την ίδρυση του σύγχρονου ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα. Το επεισόδιο με τους πρέσβεις των «Μεγάλων Δυνάμεων» (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) να μαλώνουν για το αν πρέπει να επιτρέψουν στους Έλληνες να έχουν Σύνταγμα, με καταληκτικό συμπέρασμα: «να έχουν δια να μην έχουν», είναι έξοχο. Το μεγάλο ζήτημα, όμως, είναι πώς διαχειριζόμαστε αυτή τη δίκαιη πίκρα για την άνιση μεταχείρισή μας από τους «μεγάλους». Η αίσθηση της ιστορικής αδικίας από μόνη της δεν φτάνει. Τι να πουν π.χ. οι Παλαιστίνιοι για τη δική τους άδικη ιστορική μοίρα; Δεν είμαστε οι μόνοι.
Όπως παρατήρησα πιο πάνω, και η καινούργια παράσταση του ΚΘΒΕ σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη, βρίσκει ολόθερμη ανταπόκριση στο κοινό, με παραστάσεις “sold out”, που λένε, σε όλη την Ελλάδα. Τι είδε, άραγε, στο έργο αυτό ένα νεανικό στην πλειονότητα του κοινό, που, στην εποχή των «μεγάλων γεγονότων» δεν ήταν καν γεννημένο; ΄Η μήπως το ότι είμαστε πάλι «στριμωγμένοι» στη μέγγενη των «ισχυρών» κάνει το έργο επίκαιρο ξανά;
 Χρειάζεται προσοχή. Το «Μεγάλο μας τσίρκο», έχει τη στόφα των έργων που μπορεί να παρασύρουν στην επανάληψη του ίδιου. Οι εποχές, όμως, δεν είναι ίδιες. Το έργο του Καμπανέλλη γράφηκε ως απάντηση στην ψευδή πρόταση «εκδημοκρατισμού» του καθεστώτος από τον δικτάτορα Παπαδόπουλο, που ήθελε να επιβάλει ένα «Σύνταγμα» βάσει του οποίου θα διατηρούσε ο ίδιος όλες τις εξουσίες ως παντοδύναμος «Πρόεδρος της Δημοκρατίας». Αυτό δεν πέρασε. Φθάσαμε, όμως, σήμερα, να διαθέτουμε ένα Σύνταγμα που, με τις αλλεπάλληλες αναθεωρήσεις του, παραδίδει όλες τις εξουσίες σε έναν παντοδύναμο Πρωθυπουργό, με μόνο «κερασάκι» τις εκλογές κάθε τέσσερα χρόνια: «ψηφίστε – σκουπίστε – τελειώστε!».
               
Βίκυ Χαρισοπούλου:
 «Η παράσταση το 1973 ήταν μια κραυγή ευθύνης των συντελεστών της ενάντια στη δικτατορία. Σήμερα η χώρα βρίσκεται υπό το καθεστώς μιας ευρωατλαντικής κατάληψης. Οι πολιτικοί είναι πλέον μεταλλαγμένοι, έχουμε πολιτικούς ζόμπι. Μεταλλαγμένο είναι και μεγάλο ποσοστό πολιτών. Ζώντας μέσα σε αυτήν την οργουελική ατμόσφαιρα ξαναέρχεται στο ΚΘΒΕ το “Μεγάλο μας τσίρκο” να μας ξαναπεί με τους στίχους του Καμπανέλλη: Λαέ, μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι», είπε ο συνθέτης της μουσικής του «Τσίρκου», Σταύρος Ξαρχάκος. «Η σημερινή εποχή – στην πολιτική μας ζωή και το θέατρο – είναι εποχή αποδόμησης μύθων», πρόσθεσε. « ΄Ομως όσα χωρούνε στην αλήθεια δεν τα βαστούν τα παραμύθια».





Για την θεατρική ομάδα « ΟνειροΠλόοι ».

  Η θεατρική ομάδα « ΟνειροΠλόοι » ( νονά της ομάδας ήταν η αγαπητή μας συνάδελφος Μαρίνα Παπαδάτου), πρόεκυψε σχεδόν αβίαστα. Ο θαυμασμός για το θεατρικό αποτέλεσμα
« Του μεγάλου μας τσίρκου» από τους μαθητές και τις μαθήτριες του σχολείου συνεπήρε κάποιους μεγάλους στην ηλικία κατοίκους του χωριού και από την άλλη η βαθιά τους ανάγκη και επιθυμία να παίξουν κι αυτοί θέατρο ικανοποιώντας ίσως κάποια όνειρα τους.
 Μια τυχαία συνάντηση και κουβέντα με τους  Άκη Πούλο και Κώστα Κουφό στο περιθώριο μιας παράστασης ήταν η αφορμή. Η πρόσκληση έγινε πρόκληση και το εφαλτήριο για να επανδρωθεί η ομάδα με αρκετούς ανθρώπους διαφορετικής ηλικίας, κουλτούρας, ψυχοσύνθεσης και χαρακτήρα. Μια ομάδα που μέσα από τα θεατρικά παιχνίδια απόχτησε σιγά σιγά οντότητα και έμαθε να λειτουργεί ομαδικά, συλλογικά. Δεν λέω πως δεν υπήρξαν ή δεν θα υπάρχουν δυσκολίες και προβλήματα αλλά νομίζω πως αυτά μας δυναμώνουν και από την άλλη ξεπερνώντας τα φτάνουμε στο σημείο να οραματιζόμαστε όλοι μαζί ένα αύριο πιο αισιόδοξο κι ελπιδοφόρο και να φτιάχνουμε μέσα από την μαγεία του θεάτρου μια άλλη οπτική του κόσμου και της ζωής.
 Οι « ΟνειροΠλόοι » από τις αρχές του Απριλίου έως τώρα συνεχίζουν όλοι μαζί το ταξίδι τους συνθέτοντας μες από  τις διαφορές και τις αντιθέσεις τους αυτό που λέμε ομορφιά και γοητεία της τέχνης. Μέσα από την καλλιτεχνική και πνευματική δημιουργία κονωνικοποιείται το άτομο, συμφιλιώνεται με τον συνάνθρωπο, και επιτρέπει την πορεία του « εγώ» προς το
« εσύ». Για να είμαστε στο « εμείς » και όχι στο «εγώ ».
 Το θέατρο είναι ένας χώρος στον οποίο μπορεί να ξετυλιχτεί ένας ολόκληρος πολιτισμός και μέσω του θεάτρου να δημιουργείται ένας πολιτισμός !!
  Ευχαριστώ όλους τους « ΟνειροΠλόους», μπροστά και πίσω από τη σκηνή, που με κάνουν και μας κάνουν να νιώθουμε λιγότερο μόνοι και απροστάτευτοι στην κατήφεια και τη μιζέρια των ημερών !

                                                     ( Ιωάννης Βογιατζής)
Γυμνάσιο – Λυκ. Τάξεις Σημάντρων

Η Θεατρική Ομάδα « ΟνειροΠλόοι»
παρουσιάζει

« Το μεγάλο μας τσίρκο»

του Ιάκωβου Καμπανέλλη



« ΟνειροΠλόοι » (Μαθητές –τριες):

Παίζουν:
Ρωμιός :  Χατζηστογιάννης Ηλίας (Β΄ Λυκείου).
Ρωμιάκι: Πατραλέξη Μυρόπη (Β΄ Λυκείου)
Καραγκιόζης: Εδιάρογλου Μηνάς (Α΄Λυκείου)
Χατζηαβάτης: Γαβριηλίδης Αναστάσιος ( Β΄ Λυκείου)
Νιόνιος: Βαγιάννης Νικόλαος (Β΄Λυκείου)
Μπαρμπα- Γιώργος: Τολέρης Αναστάσιος (Γ΄ Λυκείου)
Βεληγκέκας: Πορταριανός Παναγιώτης ( Α΄Λυκείου)
Σταύρακας: Ιορδανίδης Βασίλης ( Β΄ Γυμνασίου)
Καραγκιόζαινα, Φάσμα Μαρμαρωμένου βασιλιά καιΑγγλία:  
                             Κωνσταντινίδου Δέσποινα  (Β΄ Λυκείου)
Γαλλία: Γεωργέλη Αμαλία (Γ΄ Γυμνασίου)
Ρωσία και Μπιρμπίλω: Μιστιλίδου Μαρία (Β΄ Λυκείου)
Αυστρία και κλόουν (1) : Ποντικέρη Ιωσηφίνα (Β΄ Λυκείου)
Κλόουν (2) : Στούκου Δόμνα ( Γ΄Λυκείου)
Κολλητήρι: Τσιγγάρας Χάρης ( Β΄ Γυμνασίου)
Αστυνόμος: Βαγγλής Άγγελος (Γ΄ Γυμνασίου)
Χορεύει: ο Μπατσάκης Θεόδωρος και
              οι: Παλαιολόγου Κατερίνα, Εδιάρογλου Ελευθερία,  
              Χατζηευθυμίου Δήμητρα, Καρατζίδου Έλενα,

« ΟνειροΠλόοι » ( μεγάλοι):

Παίζουν:
Πυθία: Μαδετζίδης Σάββας,
Ιερέας: Βαγιάννης Χρήστος,
Μακεδόνας: Ιορδανίδης Σάκης,
Ζητιάνα Βυζαντίου: Ζουμπουλίδου Ελένη,
Ραγιάς: Κουφός Κωνσταντίνος,
Άγαλμα Κολοκοτρώνη: Κωνσταντινίδης Ανέστης,
Ασημάκης: Πούλος Άκης,
Φρόσω: Ζουγλή Κατερίνα,
Πλανόδιοι: Βογιατζή Έφη, Κουτσάκη Παναγιώτα και
                   Χατζηευθυμίου Κυριακή.
Συμμετέχουν στη σκηνή του πλήθους:
Μπουλουγούρη Παναγιώτα, Θεοδοσιάδης Ανέστης, Νατσοπούλου Κατερίνα, Μπότση Ευθυμία, Ευταξία Ευφροσύνη,
Μπαχάνου Ελευθερία, Τάπαλης Βασίλης, Νικολάου Αργύρης,
Μαραγκοπούλου Τάνια, Καλανδαρίδου Άννα,
Λυμνίδου Αικατερίνη, Κρημνιανιώτη Μαρία,
Κωνσταντινίδου Ρεβέκκα, Καρασούλης Δήμος.
Τα παιδιά: Πούλος Γιώργος, Μπατσίνη Κωνσταντίνα,
                 Νατσοπούλου Σταυρούλα.

Τραγουδούν: Καραδήμου Σμαρώ και Λόνδου Μαρία.

Υποβολέας: Μαραγκοπούλου Σούλα.

Επιμέλεια και κατασκευή σκηνικών: Πορταριανός Γιάννης.

Κουστούμια: Κρημνιανιώτη Μαρία.
                   
Ηχοληψία – Επιμέλεια Μουσικής:
Πορταριανός Τριαντάφυλλος (Β΄ Λυκείου),
Μπάρτσας Γεώργιος ( Α΄ Λυκείου).

Σκηνοθεσία: Βογιατζής Ιωάννης.

Αντί επιλόγου:

ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗΣ :

«Το θέατρο είναι ένα «μεγαλοφυές ψεύδος» που μας ανεβάζει ψηλά για να συναντήσουμε τον καλύτερο εαυτό μας».


                                                      Και του χρόνου!!!
                                                        Ιωάννης Βογιατζής